Δημοτικό Διαμέρισμα του Δήμου Τυρνάβου. Το σημερινό χωριό είναι κτισμένο ανάμεσα σε δυο απότομους λόφους, τη Βίγλα προς τα Νότια και τον Άγιο Θεόδωρο προς το Βορρά, δίπλα στη δεξιά όχθη του Τιταρήσιου ποταμού κοντά στο Δημόσιο δρόμο Τυρνάβου-Ελασσόνας.

Το Δαμάσι σήμερα έχει 1.517 μόνιμους κατοίκους. Κύρια ασχολία τους η γεωργία και κυρίως η αμπελοκαλλιέργεια, τα κηπευτικά και τα οπωροφόρα. Στο χωριό δραστηροποιούνται σύλλογοι, όπως ο Εκπολιτσιστικός, ο Αγροτικός και ο Α.Ο. Δαμασιακός.

Στο Δημοτικό Διαμέρισμα Δαμασίου ανήκει και ο οικισμός Δαμασούλι. Με ιδιαίτερη λαμπρότητα γιορτάζεται ο Άγιος Νικόλαος πολιούχος του χωριού καθώς και ο Άγιος Θεόδωρος στο κάστρο. Επίσης στις 5 Οκτωβρίου γιορτάζεται η απελευθέρωση του χωριού απο τους Τούρκους με τα “Ελευθέρια”.Το σημερινό χωριό ειναι κτισμένο σύμφωνα με τους μελετητές στη θέση της αρχαίας πόλης Μύλες. Κατά τη Βυζαντινή περίοδο αναπτύχθηκε ιδιαίτερα ο οικισμός Δαμασούλι, όπου βρέθηκαν και αξιόλογα ευρύματα.

Ενθύμιο Βυζαντινής περιόδου αποτελούν και τα διπλά τείχη φυλακίου βυζαντινού κάστρου.

Δελήχειο Ίδρυμα: Στο παραδοσιακό κτίριο, δωρεά του Αντώνη Δεληχά, λειτουργούν τα ΚΑΠΗ, Παιδικός Σταθμός, Βιβλιοθήκη και Αίθουσα Συνελεύσεων και Συνεδριάσεων.

Το χωριό μέχρι στις 5 Οκτωβρίου 1912 ήταν σκλαβωμένο στους Τούρκους. Έχει 102 μόνο χρόνια ελεύθερη ζωή. Τα σύνορα που χώριζαν το Δαμάσι μαζί με την βόρεια Ελλάδα από τη νότια Ελλάδα το 1881 ήταν: Μελούνα – Τρυπημένη – Λουτόμι – Γέφυρα τούρκικη (στον Πηνειό), απέναντι στο Γουντσιώτικο βουνό, γέφυρα Κουτσοχείρου. Σημάδια των συνόρων αυτών είναι τα μέχρι σήμερα σωζόμενα τουρκικά φυλάκια (καζάρμες). Τρία φυλάκια υπάρχουν στο βουνό Προφήτης Ηλίας μέχρι τον Τιταρήσιο ποταμό σ’απόσταση ενός χιλιομέτρου περίπου η μία από την άλλη. Απέναντι από τον Τιταρήσιο ποταμό (μετά το Μπουγάζι), επάνω στο βουνό Λουτόμι υπάρχουν τρια φυλάκια κι ένα στην τουρκογέφυρα (Πηνειό).

Όλο το χωριό ήταν τσιφλίκι Τούρκων Μπέηδων. Το τσιφλίκι του Δαμασίου ήταν πολύ μεγάλο. Συνορεύονταν με τα χωριά Ζάρκο, Κουτσόχειρο, Αμυγδαλέα (Γούνιτσα), Πλατανούλια, Τύρναβο, Γκουρτζιόβαλη (Βοτανοχώρι), Λεύκη (Σκόμπα), Δομένικο –Μυλόγουστα (Μεσοχώρι), Μεγάλο Ελευθεροχώρι.

Το Δαμάσι στα 1881 έμεινε σκλαβωμένο και αυτό ήταν μεγάλο κακό για τους Δαμασιώτες. Καταδικάστηκαν να μείνουν σκλάβοι άλλα 31 χρόνια. Από το 1881 μέχρι το 1912 που ελευθερώθηκε. Στις 5 Οκτωβρίου του 1912 ο Ελληνικός στρατός καταλαμβάνοντας σε λίγες ώρες τα συνοριακά φυλάκια εισέβαλε και στο Δαμάσι χωρίς αντίσταση. 500 χρόνια περίπου τουρκικής κατοχής του χωριού δεν στάθηκαν ικανά να αλλοιώσουν την ελληνική φυσιογνωμία της περιοχής και των κατοίκων της. Η παιδεία και η εκκλησία στάθηκαν αρωγοί στον πολύπαθο ελληνισμό.

Στις αρχές μάλιστα του 20ου αιώνα το Γυμνάσιο Λάρισας δέχεται και τους πρώτους μαθητές που κατάγονται από το Δαμάσι. Μετά την ίδρυση ξεχωριστής κοινότητας στο Δαμάσι, αφού αποσπάστηκε από το Βλαχογιάννη, το χωριό μαζί με το Δαμασούλι και με πληθυσμό το 1920 κοντά στις 2.000 (1977, Δαμάσι 1863 και Δαμασούλι 114) θα αποτελέσει βασικό οικονομικό και πνευματικό κέντρο της περιοχής στα νεότερα χρόνια του ελεύθερου βίου του. Σώζονται επίσης ερείπια παλιών νερόμυλων με παραδοσιακά υδροτριβεία. στην περιοχή ρέει ο Τιταρήσιος (Ξηριάς). Οι δυο αντικρινές κατάφυτες κορυφές «Βίγλα» και «Κάστρο Άγιων Θεοδώρων» με την πανοραμική θέα, χαρίζουν στιγμές χαλάρωσης και ξεκούρασης σον επισκέπτη. Οι εκκλησίες των Αγίου Νικολάου (πολιούχος), Αγίων Θεοδώρων, Αγίου Γεωργίου, Αγίας Παρασκεύης, Αγίου Κων/νου και Ελένης είναι αξιόλογες. Το Δαμάσι κοσμούν τα δυο γεφύρια «Γαλιγαύρας» και «Τιταρήσιου», μέσω των οποίων επιτυγχάνεται η καλύτερη επικοινωνία.Οι Δαμασιώτες διασκεδάζουν στα πανηγύρια των Αγίων Θεοδώρων στο κάστρο, Αγίου Νικολάου (6/12) και Αγίου Γεωργίου (23/4) στις ομώνυμες εκκλησίες.

Οι κάτοικοι αφήνονται στους ρυθμούς των τσάμικου, συρτού, τοπικών θεσσαλικών και ηπειρώτικων τραγουδιών. Επίσης, εορταστικό κλίμα δημιουργούν και οι εκδηλώσεις «Ελευθέρια», που πραγματοποιούνται στην πλατεία του χωριού στις 5/10, για την απελευθέρωση του χωριού από τους Τούρκους (5/10/1912), καθώς και στις 6/1 με πολιτιστικά δρώμενα και αναβίωση παραδοσιακών εθίμων (Λοκατσάρια-Καμήλα). Εορταστικό πανδαιμόνιο επικρατεί και την Καθαρά Δευτέρα με το φαγοπότι, τις διάφορες καρναβαλιστικές εκδηλώσεις και με συμμετοχή πλήθους κόσμου. Στο χωριό δραστηριοποιούνται Εκπολιτιστικός-Μορφωτικός Σύλλογος, που αναλαμβάνει τις αντίστοιχες εκδηλώσεις, Αγροτικός Σύλλογος, με δρώμενα αγροτικού χαρακτήρα και «Α.Ο. Δαμασιακός» με ομάδα ποδοασφαίρου.